Nicefor, patrijarh carigradski, priznavalac
Otac njegov Teodor bio je visoki službenik na carskom dvoru. I njegov sin Nicefor nekoliko je godina na dvoru vršio istu službu. Kao svjetovnjak, po volji cara i patrijarha, učestvovao je na Sedmom ekumenskom saboru (787.) i bio od velike koristi saboru zbog izvrsnog poznavanja Svetog pisma. Služba na dvoru nije ga činila sretnim te se on povuče na obale Bosfora i tamo sagradi manastir koji se uskoro napuni monasima. Nicefor je upravljao tim manastirom, iako se nije dao zamonašiti pod izgovorom da je nedostojan. Kad umre patrijarh Taras, Nicefora protiv njegove volje izabraše za patrijarha. Po izboru odmah se dao zamonašiti i primiti sve činove redom i godine 806. bi ustoličen za patrijarha u crkvi Svete Sofije. Kada na carsko prijestolje dođe Lav Armenac, patrijarh Nicefor posla mu knjigu vjeroispovijesti da ju potpiše (to je bio običaj svih bizantskih careva, čime su se zaklinjali da će se držati prave vjere i da će ju braniti). Međutim, car odloži to potpisati do krunjenja. No i nakon što ga je patrijarh okrunio za cara, on odbi potpisati zakletvu. Ubrzo se pokaza da je car pristaša krivovjernih ikonoboraca. Uzalud ga je Nicefor pokušavao odvratiti od zablude. Štoviše, car protjera Nicefora na otok Prokonis, gdje nakon 13 godina progonstva umre 827. godine.